Obyczajowy

Główną bohaterką jest Anastazja (Paulina Pytlak), uzależniona od komiksów 20-latka, zakochana w chłopaku z sąsiedztwa. Gdyby tylko mogła, porwałaby go na randkę albo na koniec świata. Niestety to tylko marzenia, bo od dziecka jest przykuta do wózka, a z otoczeniem porozumiewa się za pomocą specjalnego programu. Mimo wszystkich ograniczeń Nastka nie traci pogody ducha, a optymizmem zaraża wszystkich. Najlepszą relację ma z nią starsza siostra Łucja (Joanna Drabik) – wschodząca gwiazda Baletu Narodowego, która właśnie stanęła u progu wielkiej kariery. Anastazję samotnie wychowuje ojciec Poldek (Tomasz Sapryk). Wkrótce życie całej trójki wkroczy w nowy etap, kiedy do ich drzwi zapuka przebojowa sąsiadka z naprzeciwka – Józefina (Kinga Preis). To za jej sprawą Anastazja i jej bliscy odkryją siebie na nowo, a przy okazji staną twarzą w twarz z rodzinną tajemnicą, która aż nazbyt długo czekała na rozwiązani

Ojciec nastoletniej Leny, kapitan statku, zna wzburzone fale jak własną kieszeń, ale pewnego razu nie wraca z wyprawy. Przyczyny zaginięcia jego statku nie zostały ustalone. Może doszło do załamania pogody, może ktoś z załogi popełnił błąd. Lena ma inne wyjaśnienie: w morzu mieszka gigantyczne stworzenie i to ono jest sprawcą wypadku. Dziewczyna wraz z przyjaciółmi, Kaz i Vincentem, podąża śladem tajemniczej morskiej bestii i próbuje wszystkim udowodnić swoją rację.

Opowieść o dwóch siostrach – samotnej z wyboru, odnoszącej sukcesy adwokat Małgorzacie i jej młodszej siostrze Łucji, spełnionej matce dwójki dzieci i asystentce w kancelarii Małgorzaty. Kobiety wyruszają w pierwszą od wielu lat wspólną podróż. Wkrótce okazuje się, że jedna z nich jest śmiertelnie chora, a jej celem jest Szwajcaria, gdzie możliwa jest eutanazja. Druga nie potrafi sobie z tym poradzić.

Tytułowa Klara (Izabela Kuna) to dziewczyna, jakich wiele mijamy każdego dnia na ulicy, w sklepie czy na siłowni. Czterdzieste urodziny ma już za sobą. Podobnie jak małżeństwo i pewność, że po „i żyli długo, i szczęśliwie” jest ciąg dalszy, niekoniecznie z happy endem. Klara ma też toksyczną i wszystkowiedzącą matkę (Iwona Bielska), nieobecnego ojca, kota reproduktora oraz… problemy jak wszyscy. Ma też wiarę. Naiwną wiarę w to, że i na nią czeka spełnienie marzeń. Od kilkunastu lat jej serce bije i wariuje dla Aleksa (Adam Woronowicz) – niezbyt urodziwego prawnika, który ma jedną wadę – żonę! Serce jednak nie sługa… Na szczęście są jeszcze wspomagacze... I ten największy skarb – przyjaciele! Prawdziwi, sztuk dwie – Wronka (Katarzyna Warnke) i Wojtek (Piotr Adamczyk). Idealna ekipa do umierania i odradzania się na nowo!

Biznesmen Rysiek jest zabieganym człowiekiem – w dzień ślubu córki musi nie tylko pilnować przebiegu imprezy, ale i nieustannie doglądać interesu. Coraz bardziej chaotycznemu weselu przygląda się nestor rodu, do którego wracają tragiczne wydarzenia sprzed lat. Ale czy przeszłość tak naprawdę jest przeszłością? Wojciech Smarzowski znowu poddaje bezlitosnej diagnozie polskie społeczeństwo.

Za podstawę scenariusza filmu posłużyła zbiorcza praca tzw. "trudnych" uczniów z jednego z amerykańskich liceów, którzy zainspirowani przez swoją nauczycielkę, zaczęli pisać pamiętniki. Prace zebrane zostały w tomiku pt. "The Freedom Writers Diary: How a Group of Extraordinary Teens Used Writing to Change Themselves and the World Around Them".

Tytułowy Miś to Ryszard Ochódzki, prezes klubu sportowego Tęcza. Jadąc z drużyną na mecz za granicę, zostaje zatrzymany, bo z jego paszportu wyrwano kilka kartek. Ochódzki podejrzewa żonę Irenę, z którą się rozstał. Uświadamia sobie, że mogła to zrobić w celu wyczyszczenia ich wspólnego konta w londyńskim banku. Forsę zagarnie ten, kto pierwszy dotrze do banku. Prezes nie poddaje się jednak łatwo i usiłuje wszelkimi sposobami, z pomocą aktorki Aleksandry Kozeł i reżysera Hochwandera, udaremnić plan małżonki, a jednocześnie zdobyć dla siebie inny paszport.

Dustin Hoffman w swojej pierwszej roli. Młody mężczyzna kończy z wyróżnieniem szkołę i zaczyna szukać swojego miejsca w życiu. Zaplątany w dwuznaczny romans z piękną i pełną seksu, ale dużo od niego starszą kobietą (Anne Bancroft), nie potrafi jednoznacznie wybrać między atrakcyjną kochanką, a jej uroczą, młodziutką córką (Katharine Ross (I)).

Phoenix wciela się w C'mon C'mon w nowojorskiego singla, uroczego, ciepłego dziennikarza, który przemierza Amerykę z mikrofonem, pytając dzieciaki i młodzież o ich życie, marzenia, supermoce i plany na przyszłość. Po drodze reporter odwiedza mieszkającą w Los Angeles siostrę (Gaby Hoffman), z którą nie rozmawiał od lat, a która teraz potrzebuje jego pomocy. Żeby wesprzeć ją w opiece nad dziewięcioletnim synkiem (Woody Norman), Johnny zabiera go ze sobą do Nowego Jorku. Wspólna podróż okaże się lekcją cierpliwości, odpowiedzialności i zwyczajnie: dorosłości, której dziennikarz dotąd unikał. Pozwoli mu także zrozumieć, że prawdziwe supermoce to te, którymi władają matki.

Eugene jest niezwykle zorganizowanym człowiekiem, wszystko w jego życiu ma swoje miejsce. Jest nauczycielem w jednej ze szkół, uczy między innymi Trevora, syna Arlene McKinney. Pewnego dnia, Eugene zadaje dzieciom pytanie: Rozejrzyj się wokół siebie i spróbuj naprawić to, co ci się nie podoba. Czy można naprawić ludzi? Tylko Trevor poważnie podchodzi do zagadnienia, wymyśla system, który ma za zadanie niesienie pomocy innym ludziom.